COVID-19 woedt nog steeds volop en neemt in veel landen nog toe, dus voor de meeste investeerders ligt de focus op het ‘hier en nu’ en hoe we de volgende maanden doorkomen. We weten niet zeker hoelang we nog zullen moeten leven met al die nachtmerrieachtige berichten, maar uiteindelijk zullen ze ophouden. Als onderdeel van deze reeks reflecteren we daarom over de tijd voorbij de nabije horizon, en over de langetermijnimplicaties van deze crisis.

Vorige keer hebben we gewezen op lang aanhoudende lage interestvoeten als een van de grote gevolgen van de coronacrisis, omdat overheden opgezadeld zitten met enorme schulden die moeten worden aangepakt. Dat is een belangrijk aspect waar iedere investeerder mee moet omgaan, maar het is lang niet de enige significante uitloper van de crisis. Een duidelijk groter gevolg voor investeerders is dat deze crisis een aantal verschuivingen versnelt in de mondiale geopolitiek.

Sinds de grote financiële crisis zijn we minder gaan handeldrijven met elkaar, en de neergang is de laatste Jaren zelfs nog versneld. Die ontwikkeling heeft twee aspecten. Een: het populisme wint overal ter wereld veld en dus groeit het protectionisme: er komt dus minder ‘vrije’ handel. Twee: we zien hoe de Verenigde Staten in zichzelf gekeerd raken en meer isolationistisch worden. De VS stond in het verleden ‘garant’ voor de geïnterconnecteerde wereld, en zonder dat land wordt de situatie beslist onzekerder.

De coronacrisis toont reeds aan dat die verschuiving naar ‘de-mondialisering’ alleen maar zal versnellen, naarmate we meer en meer populisme/protectionisme zien en de Verenigde Staten de wereld nog meer de rug toekeren. Dat laatste blijkt uit de significante inspanningen van de VS om hun relatie met China te verbreken.

Wel, een minder gemondialiseerde wereld betekent meer handelsbarrières, meer investeringsbarrières en meer begrenzing van het verkeer van mensen.
Op het vlak van handel en investeringen wordt de situatie vanuit ons perspectief erg interessant. Als de barrières hoger worden, moeten grote mondiale toeleveringsketens dichter bij ‘huis’ komen. Dat zal nog worden versneld door COVID-19, omdat beleidsmakers het nu ‘veiliger’ vinden als de toeleveringsketens zich dichter bij huis situeren.

Dat houdt in dat er in het Westen de komende jaren waarschijnlijk opnieuw meer maakindustriële jobs zullen verschijnen, wat in het algemeen positief is voor westerse arbeiders. Anderzijds is de westerse arbeid heel duur in vergelijking met die in de opkomende economieën, en dus zal er ook een grotere nood ontstaan aan automatisering.

Dat brengt ons tot een van de belangrijkste investeringsthema’s van de komende Jaren: de zwenking naar firma’s die automatiseringsoplossingen leveren. Waar pools van goedkope arbeid almaar minder toegankelijk worden voor de grote industrieën, zal automatisering cruciaal zijn om de marges hoog te houden. Bedrijven die betrokken zijn bij dat soort processen, zijn nodig in ieder portfolio.